νεοσπάτωτος

νεοσπάτωτος, -ον (Α)

(βοιωτ. τ.) νεοκάττυτος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νε(ο)-* + σπάτος* «δέρμα» (< θ. σπατ- τού σπάω)].